Ενώ μαίνεται η πανδημία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε ευκαιρία και πέρασε τον πτωχευτικό νόμο, με τον οποίο οδηγούνται οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι στην φτώχια και την ανέχεια.

• Όπως ορίζει ο νόμος, η πτώχευση αποσκοπεί στη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών του οφειλέτη με την ρευστοποίηση του συνόλου της περιουσίας του.
• Προβλέπει επίσης ότι ανήκει στην πτωχευτική περιουσία το μέρος του εισοδήματος που υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης, όπως τις ορίζουν οι ίδιοι.

Αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία οφειλής θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά την πτώχευση για ένα έτος εάν ο οφειλέτης χάσει όλη την περιουσία του και για τρία χρόνια εάν ο οφειλέτης δεν διαθέτει περιουσία.

• Την πτώχευση μπορεί να τη ζητήσει ένας η περισσότεροι από τους δανειστές, όταν υπάρχουν καθυστερημένες οφειλές που ξεπερνούν τα όρια των 30.000 ευρώ το εξάμηνο και το 40% των συνολικών οφειλών του δανειολήπτη.
• Ρευστοποιείται το σύνολο της περιουσίας του πτωχευμένου μαζί με την κυρία κατοικία του και ό,τι μένει στα αζήτητα περιέρχεται στο δημόσιο.
• Ένα πολύ μικρό μέρος όσων θα χάσουν το σπίτι τους, θα μπορούν, πληρώνοντας ενοίκιο σύμφωνα με τις συνθήκες της αγοράς, να νοικιάσουν το σπίτι από το νέο ιδιοκτήτη που θα επιλέξει το κράτος για να αγοράσει όλες τις πρώτες κατοικίες και να τις εκμεταλλεύεται στη συνέχεια.
• Ο εμπαιγμός και η αθλιότητα δεν έχει όρια, νομοθετώντας ότι, όσοι από τους ευάλωτους πολίτες θέλουν να αγοράσουν το σπίτι τους, μπορούν μετά από 12 χρόνια, στην τότε εμπορική του αξία και χωρίς να τους αφαιρεθούν τα ενοίκια που πλήρωσαν. Η όποια δε εξωδικαστική ρύθμιση είναι στην απόλυτη κρίση των τραπεζών.
• Κατά την διαδικασία της πτώχευσης εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα οι τράπεζες και ακολουθούν οι λοιποί πιστωτές και φυσικά στις πτωχευμένες επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι ικανοποιούνται μετά τις τράπεζες.

Θαυμάστε τους.

Δεν είναι βέβαια μόνο αυτά. Σε περίπτωση πτώχευσης οι εργαζόμενοι χάνουν την αποζημίωσή τους. Οι συμβάσεις εργασίας καταγγέλλονται χωρίς να δικαιούνται αποζημίωση οι εργαζόμενοι.

Το πολιτικό σύστημα, με διαφορετικές κυβερνήσεις ικανοποίησε πλήρως τις απαιτήσεις των τραπεζών.

Δυστυχώς υπάρχουν προτάσεις οι οποίες ομιλούν για επαναγορά με κάποιες ελαφρύνσεις. Και βέβαια μιλάμε γι’ αυτό το 5 τοις εκατό που μπορεί, σύμφωνα με τον νόμο, να αγοράσει την πρώτη του κατοικία.

Η επαναγορά δεν είναι λαϊκό μέτρο.

Η μόνη λύση είναι η διαγραφή των χρεών με αγορά των κατοικιών από το κράτος, παρέχοντας τις κατοικίες έναντι συμβολικού ενοικίου στους κατόχους.

Επίσης όποιος θελήσει να αγοράσει την κατοικία του, να είναι στην αντικειμενική της αξία και να υπολογιστούν όλα όσα έχει δώσει μέχρι τότε.

Ακόμη, σε περίπτωση πτώχευσης επιχειρήσεων, οι εργαζόμενοι να έχουν πλήρη προτεραιότητα, κατόπιν τα ασφαλιστικά ταμεία, οι προμηθευτές και τελευταίες οι τράπεζες. Αλλιώς οποιαδήποτε άλλη πρόταση είναι υπέρ των τραπεζών.

Ο νεοφιλελευθερισμός εκμεταλλεύεται κάθε κρίση και την κάνει ευκαιρία για μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της δημοκρατίας.

Απαιτούμε στήριξη των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Να σταματήσει αυτός ο αντιλαϊκός κατήφορος της κυβέρνησης.