Πρότυπα σχολεία: Επικοινωνιακή πολιτική σε όλα, ακόμα και στην εκπαίδευση

Ραχοκοκαλιά της διοίκησης του Δήμου είναι η επικοινωνία, η αυτοπροβολή, η διαφήμιση και ο αυτοθαυμασμός.
Μπορεί οι γειτονιές του Ιλίου να είναι εγκαταλειμμένες, τα σχολεία να έχουν σημαντικά προβλήματα και τα αδιέξοδα να χρονίζουν, αλλά η δημοτική αρχή δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζει τον εαυτό της ως φορέα αναβάθμισης της πόλης και προόδου των δημοτών.
Τελευταίο κρούσμα ο χαιρετισμός της απόφασης του υπουργείου παιδείας να μετονομάσει σε πρότυπα σχολεία το 1 ο Γυμνάσιο και το 3 ο Λύκειο. Πρόκειται για σχολικές μονάδες που έχουν χτιστεί πριν από 53 και 45 χρόνια τουλάχιστον. Μιλάμε για μετονομασία γιατί πρόκειται ακριβώς και μόνο για αυτό.
Γνωρίζαμε ότι η διοίκηση του Υπουργείου Παιδείας είναι ικανή να βαφτίζει το κρέας ψάρι και να θεωρεί ότι με μια μετονομασία λύνονται τα προβλήματα της υποχρηματοδότησης, των κακών εγκαταστάσεων, των λειτουργικών αδυναμιών του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Γνωρίζαμε ότι κόσμος της υπουργού Κεραμέως είναι η Εκάλη και το Ψυχικό, τα πανάκριβα πτυχία ξένων πανεπιστημίων, τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία της ψευδεπίγραφης αριστείας.
Γνωρίζαμε ότι στον κόσμο του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ο νέος από το Περιστέρι μπορεί να γίνει το πολύ ψυκτικός, καθώς οι ακριβοπληρωμένες και ξεκούραστες θέσεις προορίζονται για τους γόνους των εκλεκτών.
Όμως το να πανηγυρίζουμε εμείς στο Ίλιον για μια μετονομασία σχολείων σε γερασμένα και προβληματικά κτήρια, είναι τουλάχιστον μυωπικό.
Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση φέτος θα μπουν 20.000 λιγότεροι απόφοιτοι. Όλοι μπορούμε να φανταστούμε ότι οι αποκλεισμένοι της πόλης μας δεν θα μπορούν να καταφύγουν στο Deree και στα κολλέγια, ή αν το κάνουν, η οικογένειά τους θα ματώσει οικονομικά. Ούτε μισή κουβέντα δεν άρθρωσε η δημοτική αρχή για αυτό το έγκλημα.
Αντί για αυτό, πανηγυρίζει γιατί η μετονομασία δύο σχολείων «δίνει νέα προοπτική στην εκπαίδευση τωνμαθητών της πόλης μας».
Μακάρι η νέα καλύτερη προοπτική των παιδιών να εξασφαλιζόταν με τα φτηνά κόλπα της ηγεσίας του
Υπουργείου Παιδείας.
Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι. Η θεσμοθέτηση σχολείων και μαθητών πολλών κατηγοριών και
ταχυτήτων, η φλυαρία για την αριστεία, η μετονομασία επιλεγμένων σχολείων σε πρότυπα και
πειραματικά, η επικοινωνιακή πολιτική στις πλάτες των παιδιών μας, δεν είναι αναβάθμιση της
εκπαίδευσης.