Θέσεις και απόψεις της Δημοτικής μας Κίνησης «Ασυμβίβαστο Ίλιον» για τις αλλαγές που επιχειρούνται στην τοπική αυτοδιοίκηση με το νομοσχέδιο «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ».

Ακολουθεί σχετική τοποθέτηση του δημοτικού συμβούλου Πάνου Κουτσιανά:

«Διακρίνουμε δυο βασικές πλευρές του ν/σ με την ονομασία «Κλεισθένης» που υιοθετεί η κυβέρνηση:

Α.

Την ανάγκη βαθύτερης προσαρμογής στην πραγματικότητα των μνημονίων δια μέσω της «επιχειρηματικότητας», της ενίσχυσης και διευρυνσης της ανταποδοτικότητας και την οικονομική επιτροπεία της Τ.Α

Β.

Τη συντονισμένη προσπάθεια αποπροσανατολισμού της συζήτησης (από Κυβέρνηση-ΜΜΕ-συντριπτική πλειοψηφία ΚΕΔΕ) για τα περαιτέρω νεοφιλελεύθερα μέτρα που υιοθετεί το ν/σ, μέσω της αλλαγής του εκλογικού συστήματος: Από τη μία, τη συντριπτική πλειοψηφία των Δημοτικών Αρχών και του Ιλίου, ενάντια στο νέο ν/σ, μόνο και μόνο γιατί αμφισβητείται η καθεστωτική τους αντίληψη. Ενώ από την άλλη, έχουμε τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις παρατάξεις του Σύριζα, και του Ιλίου, να είναι υπέρ του ν/σ, αναλώνοντας τα επιχειρήματα τους στο προτεινόμενο εκλογικό σύστημα που είναι αναλογικότερο του προηγούμενου, για να κρύψουν τη περαιτέρω μνημονιακή θηλιά που βάζουν στην Τ.Α.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο πέραν της λογικής “Καλλικράτης” πηγαίνει αρκετά νεοφιλελεύθερα βήματα πιο πέρα, αφού ενσωματώνει πλήρως τις κατευθύνσεις του 3ου μνημονίου περί “Τριετούς στρατηγικής μεταρρυθμίσεων” και βαθαίνει το ρόλο της αυτοδιοίκησης ως μακρύ χέρι του κράτους εφαρμογής όλων των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Συγκεκριμένα :

1. Με τα άρθρα 179 και 180, επεκτείνει την “επιχειρηματικότητα” των δήμων, δίνοντας την δυνατότητα να δημιουργούν επιχειρήσεις παραγωγής και πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας ή και ενεργειακής αξιοποίησης του βιοαποικοδομίσιμου κλάσματος αστικών αποβλήτων (άρθρο 179 παρ. 1 αα’ και αβ’), με τη λογική “καθιστούμε τους δήμους επιχειρηματίες με συμπράξεις προσελκύοντας κεφάλαια ώστε να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας”
2. Με το άρθρο 182 (Ανταποδοτικά τέλη) για πρώτη φορά επεκτείνει την ανταποδοτικότητα πέραν του τέλους στην καθαριότητα και τον ηλεκτροφωτισμό και στην υπηρεσία του πρασίνου κατά λέξη: “ Το ενιαίο ανταποδοτικό τέλος της καθαριότητας, φωτισμού και πρασίνου..” Η ανταποδοτικότητα διευρύνεται όπως απαιτεί η ΕΕ, όπως προβλέπεται στο ΜΠΔΣ 2017-2021 όπως απαιτεί η επιτροπεία να φτάσουμε στο 70% τα ανταποδοτικά. Εδώ να σημειώσουμε ότι το βήμα αυτό επέκτασης και στο πράσινο, ανοίγει το δρόμο για ανταποδοτικότητα και σε άλλες υπηρεσίες αφού υπάρχει ευρύτατη συναίνεση απ’ όλες τις μνημονιακές δυνάμεις στη διεύρυνση της ανταποδοτικότητας και στην επιβολή τοπικών φόρων. Η Τ.Α. γίνεται ένας πιο δυνατός φορομπηχτικός μηχανισμός μέσω της φορολογικής αποκέντρωσης, της ενδυνάμωσης των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, την παροχή κινήτρων αλλά και απειλών, για μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική είσπραξη των τοπικών εσόδων.
3. Η αποκορύφωση όμως των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών δεσμεύσεων και του μέλλοντος της Τ.Α εμπεριέχονται στα άρθρα 194 έως 199 όπου σε 13 σελίδες, ενσωματώνοντας όλες τις ψηφισμένες ρυθμίσεις στους μνημονιακούς νόμους και τα μεσοπρόθεσμα, όλες τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που υπέστη η Τ.Α όλα τα μνημονιακά χρόνια. Ενδεικτικά:

• Το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας αντί να καταργηθεί, ισχυροποιείται και παρακολουθεί με αυστηρό βλέμμα κάθε βήμα δήμου ή περιφέρειας εφαρμογής εσαεί των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών, χαρακτηριστικά στο άρθρο 194 παρ.3 “έργο του παρατηρητηρίου είναι…” στο γ) αναφέρεται “ ..Η μέριμνα για την κατάρτιση από τους ΟΤΑ και τα νομικά τους πρόσωπα που Εντάσσονται στο Μητρώο Φορέων γενικής κυβέρνησης, ρεαλιστικών και τουλάχιστον ισοσκελισμένων προϋπολογισμών σύμφωνα με τους στόχους και τα όρια των πιστώσεων του κρατικού προϋπολογισμού και του εκάστοτε ισχύοντος Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ)” προφανώς έχοντας υπ’ όψη τους ότι μετά το τέλος του 2021 που τελειώνει αυτό το μεσόπροθεσμο θα ακολουθήσουν κι άλλα από τους “θεσμούς”.
• Μετατροπή των ΟΤΑ σε φορομπηχτικούς μηχανισμούς με νέους τοπικούς φόρους και «απαλλαγή» του Κράτους από την απόδοση των θεσμοθετημένων πόρων προς τους ΟΤΑ. Ενισχύει την επιτροπεία, αφοπλίζει τη διεκδίκηση των Δήμων προς κεντρική Εξουσία με βάση το Άρθρο 195, παρ4, σημείο β «η πορεία είσπραξης των εσόδων, πλην των μεταβιβάσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό και το επίπεδο των εξόδων, πλην των αμοιβών του προσωπικού». Προστατεύει όλες εκείνες τις διατάξεις που «υποχρεώνουν τους Δήμους σε δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών των μικροφειλετών τους και την κατάσχεση των περιουσιών τους για χρέη μεγαλύτερα των 500€».

 Β) Σχετικά με τα περί συμμετοχικότητας και της υποτιθέμενης απλής αναλογικής:

1. Περί συμμετοχικότητας (η οποία περιγράφεται με ωραία λόγια), που όμως δεν πρέπει να πειράξει καθόλου το πλαίσιο που θέτουν οι δανειστές: Η δομή στην ουσία, γίνεται πιο συγκεντρωτική και κατ’ επίφαση δημοκρατική. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα τοπικά δημοψηφίσματα έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Δεσμευτικό χαρακτήρα έχουν τα τοπικά δημοψηφίσματα για τα επουσιώδη ζητήματα, για όσα ζητήματα δεν ανατρέπουν τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Τα τοπικά δημοψηφίσματα έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα μέχρι εκεί που το επιτρέπουν οι δανειστές. Δηλαδή για ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωση, και την αξιοπρέπεια το τοπικό δημοψήφισμα έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Συγκεκριμένα: Σε ένα περιβάλλον με περιορισμένους-μειωμένους πόρους, ένα τοπικό δημοψήφισμα που θα έλεγε ΝΑΙ στην απαλλαγή δημοτικών τελών 100% για τους άπορους και τους άνεργους ή για άρνηση μεταφοράς των βεβαιωμένων οφειλών στην ΑΑΔΕ, ή κατάργηση όλων των διατάξεων που υποχρεώνουν τους Δήμους σε δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών των μικροφειλετών τους και την κατάσχεση των περιουσιών τους για χρέη μεγαλύτερα των 500€, σε συνδυασμό με τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, θα ήταν άκυρο, θα έμενε στις καλένδες! Γιατί πολύ απλά δεν θα το επέτρεπε το υπό ψήφιση νέο ν/σ, αλλά και οι μνημονικοί νόμοι της κυβέρνησης.
2. Περί εισαγωγής της υποτιθέμενης απλής αναλογικής: Λέμε Ναι στην απλή αναλογική ΟΧΙ στην αλλοίωση της: Απλή αναλογική σημαίνει ότι στην ουσία δεν υπάρχει δεύτερη Κυριακή, δηλ όλες οι έδρες μοιράζονται αναλογικά από την πρώτη Κυριακή. Αν δεν συμπληρωθεί το 50%+1 για την εκλογή Δημάρχου, τότε η κάθε συλλογικότητα (και όχι ο κάθε υποψήφιος Δήμαρχος) ανιχνεύει την όποια συνεργασία πάνω σε δημοτικά προγράμματα των δημοτικών παρατάξεων και όχι σε ατομικούς προγραμματισμούς προσώπων και παραγόντων. Αν δεν υπάρξει συνεργασία πάνω σε ένα minimum δημοτικό πρόγραμμα, τότε επαναλαμβάνεται η διαδικασία των εκλογών.

Ζητάμε την αναλογική σύνθεση των Αυτοδιοικητικών οργάνων, γιατί πιστεύουμε βαθύτατα στην δημοκρατία, αλλά τα πραγματικά προβλήματα των δημοτών δεν θα λυθούν, μόνο από την σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά κύρια μέσα από τους αγώνες και μόνο εκεί.

Το πλαίσιο που προτείνουμε και ψηφίζουμε:

1. Ναι στην απλή αναλογική ΟΧΙ στην αλλοίωση της.
2. Όχι στο ν/σ Κλεισθένη, στην προσαρμογή στην πραγματικότητα των μνημονίων δια μέσω της «επιχειρηματικότητας», της ενίσχυσης και διεύρυνσης της ανταποδοτικότητας και την οικονομική επιτροπεία της Τ.Α.
3. Επιμένουμε στην απόρριψη των μνημονίων και των απορρεόντων αντιλαϊκών πολιτικών.
4. Επιμένουμε στην ριζική ανατροπή του θεσμικού πλαισίου «Ν 3852/10» (Καλλικράτης).
5. Απορρίπτουμε τη λογική της «Τριετούς Στρατηγικής Μεταρρυθμίσεων», η οποία αφορά το Δημόσιο και την Αυτοδιοίκηση.
6. Απορρίπτουμε την θεσμοθέτηση νέων φοροεισπρακτικών βαρών και επιβαρύνσεων των πολιτών, με οποιαδήποτε ονομασία κι αν φέρουν αυτοί. Ζητάμε την κατάργηση όλων των διατάξεων που υποχρεώνουν τους Δήμους σε δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών των μικροφειλετών τους και την κατάσχεση των περιουσιών τους για χρέη μεγαλύτερα των 500€ που θα εφαρμοστεί τους επόμενους μήνες.
7. Απορρίπτουμε τις πολιτικές που οδηγούν τις υπηρεσίες των δήμων στην ιδιωτικοποίηση τους.
8. Σήμερα ο μόνος δρόμος είναι, η συγκρότηση ενός μετώπου των εργαζομένων, δημοτών και αιρετών, που θα οργανώσει την αντίσταση στις μνημονιακές πολιτικές, οι οποίες καταστρέφουν τη χώρα, την Αυτοδιοίκηση και τους εργαζόμενους.»

Ακολουθεί σχετική τοποθέτηση του Δημοτικού Συμβούλου Γιώργου Χρόνη:

«Ανατρέχοντας στο παρελθόν -εξετάζοντας όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά- διαπιστώνουμε ότι με εξαίρεση το 1974 -όπου η Ν.Δ. είχε λάβει το 54% των ψήφων του ελληνικού λαού, δηλαδή την απόλυτη πλειοψηφία 50% συν 1- όλες οι υπόλοιπες εκλογικές αναμετρήσεις είχαν νικητή κόμμα, που ήταν μειοψηφία και χάρη στους επαίσχυντους και ληστρικούς εκλογικούς νόμους που ίσχυαν κατά καιρούς, κυβερνούσαν τη χώρα. Τα αποτελέσματα αυτού του μοντέλου διακυβέρνησης της χώρας είναι γνωστά και τραγικά και τα γευόμαστε σήμερα, αλλά θα τα γευτούν, δυστυχώς, τα επόμενα χρόνια και οι επερχόμενες γενιές.

Κάτω από αυτό το πρίσμα θεωρούμε την απλή αναλογική -όπου κάθε παράταξη θα εκφράζεται από το ποσοστό που παίρνει στις εκλογές και όχι βάση εκλογικών νοθευμένων νόμων που θα πριμοδοτούν το 1^ο κόμμα, ώστε να κυβερνήσει χωρίς να έχει την πλειοψηφία- σαν το δικαιότερο σύστημα εκλογών είτε πρόκειται για βουλευτικές είτε για περιφερειακές είτε για δημοτικές εκλογές.

Σε καμιά περίπτωση δεν ευσταθεί το επιχείρημα ότι για να λειτουργήσουν οι δήμοι πρέπει μια παράταξη νε έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Ίσα-ίσα αυτό οδηγεί σε χαλάρωση των πολιτικών ηθών, καθώς η πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων της πρώτης παράταξης προκειμένου να είναι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι από τον εκάστοτε δήμαρχο, δε σηκώνουν το ανάστημά τους, αλλά λειτουργούν σαν διακοσμητικά στοιχεία. Αντίθετα η λογική συνεργασιών ανάμεσα σε παρατάξεις με διάλογο και σύνθεση, που θα οδηγεί στην πλειοψηφική πρόταση για την αντιμετώπιση των θεμάτων του δήμου, είναι προς θετική κατεύθυνση, καθώς η εκλογική ψήφος των δημοτών θα αποτυπώνεται με την πραγματική της διάσταση μέσα στο συμβούλιο και όχι βάση εκλογικών διαδικασιών όπου σώνει και καλά η 1^η παράταξη θα πρέπει να έχει την απόλυτη πλειοψηφία.

Από την άλλη πλευρά άρθρα που εμφανίζονται ως νέα και καινοτόμα μόνο τέτοια δεν είναι. Αναφέρω ενδεικτικά:

1. Με τα άρθρα 106 (Αυτοτελής Υπηρεσία Εποπτεία ΟΤΑ) και 107 (Επόπτης ΟΤΑ) έως και 112, υλοποιούνται τα αντίστοιχα άρθρα του “Καλλικράτη” για έλεγχο των αποφάσεων των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων που θα έχουν έδρα τις (7) αποκεντρωμένες περιφέρειες ως υπηρεσία τους.
2. Με το άρθρο 149 (Διαμεσολάβηση, Δημοτικοί, Περιφερειακοί Διαμεσολαβητές) ουσιαστικά αντικαθιστούν το θεσμό του συμπαραστάτη του δημότη. Θα είναι 58 για το α΄ βαθμό στο σύνολο τους, 8 για την Αττική και 50 για την υπόλοιπη Ελλάδα (ένας σε κάθε πρωτεύουσα νομού) και 13 για τις Περιφέρειες.
3. Δύο όργανα που θα εντείνουν τον έλεγχο σκοπιμότητας των αποφάσεων των δημοτικών – περιφερειακών συμβουλίων.
4. Την κυρίαρχη αντιδημοκρατική λογική όμως προωθούν και τα άρθρα : 10 και 49 (κωλύματα εκλογιμότητας) και 13 παρ. 4Γ (υποψηφιότητες) που αυξάνει την συμμετοχή των υποψηφίων από 100+50€ σε 200+50€
5. Άρθρο 74 παρ. 7 (εκλογή προέδρου δημ. Συμβουλίου) και άρθρο 75 (επιτροπές δημ. Συμβ. – εκλογή προεδρείου δημ. Συμβουλίου), δεν υπάρχει συλλογική λειτουργία του προεδρείου. Ο πρόεδρος παραμένει πανίσχυρος.
6. Άρθρο 72 (Αρμοδιότητες δημοτικού συμβουλίου), ερωτηματικά προκαλεί η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην οικονομική επιτροπή.
7. Συμπερασματικά το νομοσχέδιο αυτό αν εξαιρέσουμε την αναλογική συγκρότηση των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων-που πρέπει όμως να βελτιωθεί όπως είπε προηγουμένως ο Πάνος Κουτσιανάς- κινείται στον αντίποδα των όσων διεκδικούμε όλα αυτά τα χρόνια.
8. Υιοθετεί, ενσωματώνει και προεκτείνει τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές ανατροπές που συντελέστηκαν στην αυτοδιοίκηση τα τελευταία 8 χρόνια με τον “Καλλικράτη” τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα.
9. Επί της ουσίας για το νομοσχέδιο υπάρχει συμφωνία και όλων των άλλων μνημονιακών παρατάξεων, αφού η αντιπαράθεση γίνεται μόνο για το εκλογικό σύστημα και αρκετές φορές από διάφορες πλευρές ακούγεται “ας πάρουν πίσω το εκλογικό σύστημα και όλα τα άλλα τα συζητάμε”!!
10. Άλλωστε τις αποφάσεις των συνεδρίων της ΚΕΔΕ (Βόλος, Θεσσαλονίκη και Ιωάννινα) τις στηρίζουν όλες οι μνημονιακές παρατάξεις (συμπεριλαμβανομένου των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ). Είναι επιτακτική ανάγκη να βγούμε πιο ενεργητικά το επόμενο διάστημα για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ανατροπής μέσα από τη συσπείρωση αιρετών, εργαζομένων και δημοτών.»

Δεν ψηφίσαμε την εισήγηση της Δημοτικής Αρχής, αλλά ως ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ ΙΛΙΟΝ καταθέσαμε τη δική μας πρόταση όπως αναλύθηκε παραπάνω από τους δύο Δημοτικούς μας Συμβούλους.