Οι πρόσφατες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο κέντρο του Ιλίου, με απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων σε βασικές αρτηρίες, θυμίζει έντονα τις ακροβασίες Μπακογιάννη με το μεγάλο περίπατο. Οι αμφιβόλου αισθητικής παρεμβάσεις, οι σκανδαλώδεις προμήθειες και οι προβληματικές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις είναι ρηχή και επιζήμια επιδειξιομανία στην πλάτη της πολύπαθης Αθήνας. Η αντιγραφή τέτοιων παρεμβάσεων στο Ίλιον δεν είναι σε όφελος του δημότη.

Στις πόλεις μας χρειαζόμαστε τη συνεπή εφαρμογή μιας πολιτικής υπέρ των πεζών για να περιοριστεί η κυκλοφορία του αυτοκινήτου, να αποκτήσουν ζωή και κοινωνικότητα οι γειτονιές μας, να εξυπηρετούνται και όχι να βασανίζονται τα ΑΜΕΑ, οι ηλικιωμένοι συμπολίτες μας, οι οικογένειες με μωρά στο καροτσάκι. Όλα αυτά δεν επιτυγχάνονται με κλείσιμο δρόμων και απαγόρευση διέλευσης οχημάτων. Οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και απαγορεύσεις οφείλουν να είναι το αποτέλεσμα και όχι το σημείο εκκίνησης μιας τέτοιας πολιτικής.

• Η Δημοτική Συγκοινωνία θα μείωνε την συγκέντρωση οχημάτων και το κυκλοφοριακό πρόβλημα καθώς θα μπορούσε να συνδέσει τις γειτονιές με το κέντρο της πόλης. Η Δημοτική Συγκοινωνία διευκολύνει τη μη χρήση αυτοκινήτου. Η δημιουργία πάρκινγκ την ενθαρρύνει. Τι από τα δύο συνιστά πολιτική υπέρ του πεζού και εναντίον του αυτοκινήτου; Δυστυχώς η Δημοτική Αρχή αγνοεί επανειλημμένα τις προτάσεις μας για δημιουργία Δημοτικής Συγκοινωνίας. Η συγκοινωνιακή μελέτη που κόστισε 60.000 €, παραμένει στα συρτάρια του Δημαρχιακού Μεγάρου. Γιατί;
• Η διαπλάτυνση πεζοδρομίων, η δημιουργία τους εκεί που δεν υπάρχουν, η λελογισμένη χρήση τραπεζοκαθισμάτων, η δημιουργία πραγματικών και όχι εικονικών, ποδηλατοδρόμων που να χρησιμοποιούνται από τους πολίτες, η απομάκρυνση απαράδεκτα τοποθετημένων σημάνσεων και πινακίδων και ο έλεγχος στα παρκαρισμένα οχήματα που βρίσκονται σε κάθε σημείο των πεζόδρομων και πεζοδρομίων του κέντρου, θα ήταν μια μεγάλη και στρατηγική παρέμβαση υπέρ των πεζών, και ειδικά των πιο ευπαθών συμπολιτών μας. Η Δημοτική Αρχή αντί για τέτοιες σημαντικές και μακροπρόθεσμα λειτουργικές παρεμβάσεις υπέρ των πεζών, επιλέγει την ευκαιριακή και αναποτελεσματική απαγόρευση διέλευσης οχημάτων.
• Η δημιουργία και η ανάπλαση μικρών και μεγάλων πλατειών σε κάθε συνοικία, τα πολλά παγκάκια και περίπατοι υπό σκιά, οι μελετημένοι ελεύθεροι χώροι και δρόμοι είναι η προϋπόθεση για να μετατραπούν οι γειτονιές μας σε ζωντανά κύτταρα ψυχαγωγίας και κοινωνικότητας. Οι πλατείες δεν είναι απλώς τόποι εγκατάστασης τραπεζοκαθισμάτων. Οι πλατείες, η διαμόρφωσή τους, τα παγκάκια τους και τα δέντρα τους οφείλουν να υπηρετούν την ελεύθερη και ποιοτική βόλτα, στάση, ξεκούραση, παιχνίδι των μικρών και μεγάλων κατοίκων της πόλης μας. Αυτό όμως σημαίνει άλλο σχεδιασμό από το δόγμα «πλατείες στο κέντρο πηγμένες στα τραπεζοκαθίσματα – αδιαφορία και απαξίωση των αναγκών στις γειτονιές» που υπηρετεί η διοίκηση Ζενέτου.