Το Πολυτεχνείο σήμερα, φάρος και ανάχωμα στον ολοκληρωτισμό της εχθρικής κυβέρνησης Μητσοτάκη
49 χρόνια μετά την εξέγερση, το Πολυτεχνείο ΖΕΙ για να μας υπενθυμίζει τους αγώνες του χθες και να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Κοινωνική Απελευθέρωση.
Ο ελληνικός λαός σήμερα αντιμετωπίζει την πιο εχθρική κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση, που σε πολλά σημεία ανταγωνίζεται ακόμα την επταετία των συνταγματαρχών.
Οι παρακολουθήσεις πολιτικών, πολιτών και δημοσιογράφων, με διώξεις και δολοφονίες όσων ανέδειξαν σκάνδαλα, που η κυβέρνηση προσπάθησε με κάθε μέσο να τα κουκουλώσει, όπως η Siemens, Novartis, είναι μερικά δείγματα της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Χαρίζει την περιουσία της χώρας σε κοράκια – ημετέρους ντόπιους και ξένους, υπονομεύοντας και διαλύοντας κάθε δημόσια υποδομή, με σκοπό να τα ξεπουλήσει όλα στους ιδιώτες.
Η δημόσια υγεία αφήνεται να καταρρεύσει και έτσι φτάσαμε να έχουμε από τους υψηλότερους δείκτες θνησιμότητας στον κόσμο από την πανδημία.
Η παιδεία, που σκαλί – σκαλί αλώνεται από τα ιδιωτικά συμφέροντα, γίνεται όλο και ποιο δύσκολη η πρόσβαση στα παιδιά των εργαζομένων και προνομιακός χώρος για τα παιδιά της οικονομικής ελίτ.
Ο ελληνικός λαός στενάζει κάτω από την επίθεση της ακρίβειας, στην ενέργεια και σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, αβοήθητος από την ανάλγητη κυβέρνηση, βουλιάζοντας στην φτώχια και στην εξαθλίωση.
Η καταστολή έχει γίνει ο μοναδικός τρόπος επιβολής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, κύρια ενάντια στην νεολαία μας είτε μέσα στα σχολειά και στα πανεπιστήμια είτε στους δρόμους των αγώνων.
Μετά από 49 χρόνια τα συνθήματα στις πύλες του πολυτεχνείου να φύγουν οι βάσεις και οι αμερικανοί, γίνονται τρομερά επίκαιρα, βλέποντας την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία και την εμβάθυνση της εμπλοκής μας σ’ αυτόν.
Το πολυτεχνείο μας έδειξε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, αρκεί να σπάσουμε το ζόφο που έχει επιβάλει το κυρίαρχο σύστημα, φτάνοντας στα δικά μας Πολυτεχνεία.
Ας αναλογιστούμε τι ζοφερό παρόν και μέλλον μας επιφυλάσσουν και ας αρπάξουμε εμείς την τύχη την δική μας και πολύ περισσότερο των παιδιών μας στα χέρια μας, γιατί μπορούμε!
Όπως το είχε πει και ο μεγάλος μας ποιητής Κ. Βάρναλης: “Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς”…
Όλοι στην πορεία του πολυτεχνείου!!!