Από το «υπάρχει και φιλότιμο» στο «τα πάντα όλα θυσιάζονται»

Δεν φανταζόμασταν ότι η  πρόταση της δημοτικής μας κίνησης «ασυμβίβαστο ΙΛΙΟΝ» κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 19/09/19, για ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Παύλου Φύσσα που δολοφονήθηκε από τη ναζιστική και εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής, θα είχε τη παρακάτω εξέλιξη:

• Να ακούγονται εκφράσεις από τη πλευρά που καθόταν ο επικεφαλής της παράταξης της ΝΔ όπως ότι «έχουμε πολύ πιο σημαντικούς που πρέπει να τιμήσουμε…”, “…τον κλάψαμε το νεκρό, φτάνει…” κ.λπ.  Είναι άλλο η άρνηση το να τιμήσεις τη μνήμη ενός νεκρού και άλλο η προσβολή του. Αλήθεια εν όψει της 28^ης Οκτώβρη αναρωτιόμαστε αν κάποιοι και μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο τιμήσουν το ΟΧΙ του ελληνικού λαού ή προτιμήσουν να υμνήσουν τον δικτάκτορα Μεταξά…
• Δύο δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης της ΝΔ να σηκώνονται για να τιμήσουν τον Π. Φύσσα και μετά από «συστάσεις» να ξανακάθονται. Ουδέν σχόλιο!
• Ένας εκ των δύο παραπάνω δημοτικών συμβούλων της ΝΔ υπέβαλε τη παραίτηση του από δημοτικός σύμβουλος με μια λιτή-καθαρή ανακοίνωση. Αν η σκέψη, η αντίληψη, η πρόθεση, και η πραχτική του υπό-παραίτηση δημοτικού συμβούλου ξεκινάει και τελειώνει σε αυτή την επιστολή παραίτησης, εμείς την επικροτούμε λέγοντας ότι υπάρχει τελικά και φιλότιμο!
• Μας χαροποιεί το γεγονός ότι όλες οι υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης, αντέδρασαν με τη προσβλητική στάση του επικεφαλής της παράταξης της ΝΔ απέναντι στη μνήμη ενός νεκρού.
• Η σιωπή όμως της παράταξης του Δημάρχου ήταν εκκωφαντική. Ήταν τόσο εκκωφαντική που αναρωτιόμαστε, αν η χρόνια συνεργασία με τη παράταξη της Ν.Δ. και των 2-3 ισχυρών οικογενειών, της επιτρέπουν ή όχι να καταγγείλουν ή να καταδικάσουν αυτή τη προκλητική στάση του επικεφαλής της Ν.Δ. Τελικά κ. Δήμαρχε καταδικάζετε τη προσβλητική στάση του επικεφαλής της παράταξης της ΝΔ;  Ναι ή όχι; Ή μήπως η συνέχιση της χρόνιας συνεργασίας σας με τη παράταξη της ΝΔ, σας υποχρεώνει να “βάλετε νερό στο κρασί σας”, υποχωρώντας ακόμη και από τα στοιχειώδη δημοκρατικά αντανακλαστικά; Μήπως τελικά, όλα θυσιάζονται στο βωμό του δούναι και λαβείν;

Τα συμπεράσματα δικά σας.