ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Εδώ και εκατό και πλέον χρόνια το κίνημα το εργατικό με αίμα και πολύ αγώνα κατέκτησε το 8ωρο. Σήμερα που η Νεοφιλελεύθερη ΝΔ το καταργεί,το συνδικαλιστικό κίνημα αντί να προτείνει την μείωση του 8ωρου, δυστυχώς παλεύει για την διατήρηση του.

Θα σταθώ σε ορισμένα κομβικά σημεία του νέου εργασιακού νόμου.

Καταργεί το 8ωρο, αυξάνει τις υπερωρίες από 96 σε 150 ώρες, προωθεί τις ατομικές συμβάσεις,μειώνει το ποσοστό προσαύξησης επί του καταβαλλομενου ωρομισθιου από 60%σε 40%,

κατάργηση κυριακάτικης αργίας,33%προσωπικο ασφαλείας που πρακτικά σημαίνει υπονόμευση της απεργίας,ηλεκτρονική ψηφοφορία για απεργία, εργαζόμενοι που δεν είναι γραμμένοι στο σωματείο θα μπορούν να ψηφίζουν ηλεκτρονικά εναντίον της απόφασης των εγγεγραμμένων κλπ….

Πρακτικά κάνοντας μια μικρή ανάλυση παρατηρούμε ότι οι εργαζόμενοι, παραιτούνται με δήλωση τους!από την αμοιβή των υπερωριών,δηλ από το μισθό,κατάργηση ακόμη και από που ορίζει το Αστικό Σύνταγμα,το αναφαίρετο δικαίωμα να πληρώνεσαι την δουλειά σου. Εαν πχ,ο

 ενεργός πληθυσμός είναι 3000000 με 150 ώρες υπερωρίες απλήρωτες τότε οι καπιταλιστές θα τσεπώνουν δωρεάν απλήρωτη εργασία αξίας 11.250.000.000 δις ευρώ ετησίως.  Δηλαδή το 30% των μισθών των Μισθοσυντήριτων δωρεάν.

Φθάνουμε σε συνθήκες πριν την βιομηχανική επανάσταση

και σε γενικευμένη φτωχοποίηση του πληθυσμού.

Επίσης εισάγει και τις ελεύθερες απολύσεις,με αποκορύφωμα την απόλυση που θα κριθεί παράνομη δεν είναι υποχρεωμένος ο επιχειρηματίας στην αποζημίωση.Αυτο τον εργασιακό Μεσαίωνα προωθεί η πολύ παλιά “Μεταρρύθμιση”! της Νεοφιλελεύθερης, αυταρχικής, αντιεργατικής ΝΔ,πίστη στην θεωρία ότι η μείωση του εργατικού κόστους θα φέρει ανάπτυξη και επενδύσεις,θεωρία η οποία δεν έχει καμμία επιστημονική και οικονομική αλήθεια αλλά ας μην επεκταθούμε προς το παρόν.

Το δυστύχημα όμως είναι ότι κάθε φορά που μια κυβέρνηση προωθεί αναδιάρθρωση και ευέλικτο εργασιακό καθεστώς,η Αριστερά και οι γραφειοκράτες του Συνδικαλιστικού κινήματος,παλευον για το αυτονόητο,αντί να προτείνουν τη μείωση του 8ωρου,την αύξηση του κατώτατου μισθού σύρονται από τα γεγονότα,”παλεύοντας” για τα αυτονόητα ως ουρά των εξελίξεων.